تو که از این غم دل آگه و گه بی خبری
به در خانه سبزت تو مرا می نگری
تو در این مستی رمز نگهت خوابم کن
چه بسا می کشم از هجر رخت دربدری
نفست حس تنم غنچه بستان دلم
تو در این وادی دل با دل من همسفری
لب تو لعل شکر قصر تنت محضر عشق
ندهد چون تو دگر میکده شادان پسری
نغمه عشق سرایم به تمنای دلت
که تو از مرز دلم بی غم دنیا گذری 

با گریه گفت: شمع به پروانه رفیق
تا کی شبانه روز بسوزی در آتشم
پروانه گفت: تا نشوم خاک پای تو
دست از طواف آتش عشقت نمی کشم. 

 تحمل کــن عزیز دل شکسته
تحمل کن به پای شمع خاموش 
تحمل کن کنار گریـــــه مــــن 
به یاد دلخـوشی های فـرامــوش 
جــهـان کوچک من از تو زیباست 
هنوز از عـطـر لبـخـند تو سرمست
واسه تکــــرار اسم سـاده توست
صدایی از من عاشق اگـر هسـت....

تو از کجای این زمین مرا نظاره میکنی
که چشم من پر ازنگاه بی ریای توست 
تو از کجای این زمان مرا اشاره می کنی
که راه من پر از نشان و ردّ پای توست 
تو از کجای متن گل مرا نشانه می روی
که قلب من پر ازشکوفۀ خیال توست 
تو از کجای نغمه ها مرا ترانه می شوی
که ساز من پر از صدای خوش نوای توست
تو از کجای هر کجا مرا کنایه می زنی :
که خوب خوب من توئی ، دلم پر از وفای توست 

دل و دين و عقل و هوشم همه را به آب دادي
ز كدام باده ساقي به من شراب دادي
دله عالمي ز جا شد چو نقاب برگشودي
دو جهان به هم بر آمد چو به زلف تاب دادي
همه كس نصيب دارد به نشاط و شادي اما
به من غريب مسكين غم بي حساب دادي
رو به جاي دگر دل دهم به يار ديگر
هواي ديار دگر دارم و يار دگر
به ديگري دهم اين دل كه خار كرده توست
چرا كه عاشق نو دارد اعتبار دگر
خبر دهيد به صياد ما كه ما رفتيم
به فكر صيد دگر باشد و شكار دگر 

نبض لحظه رو نگه دار
نزار عشقمون بمیره
نزار ضربه های ساعت
منو از تو پس بگیره
عقربک های زمونه
خستگی سرش نمیشه
نگو بر میگردی فردا
دل که باورش نمیشه
منو تو قلبت نگهدار
مثل شعله تو زمستون
نزار از تو دور بشم باز
بی تو قلبم میشه داغون
منو تو قلبت نگهدار
حرف من یه التماسه
هیچ کسی بجز تو انگار
قلبمو نمیشناسه